Ano ang Wastong Gamit ng Salitang Bitiwan at Bitawan

Bitiwan o' bitawan? Ano ang wastong gamit? Marami ang nalilito sa wastong gamit ng mga salitang ito. Dahil sa kalitohan, madalas naipapalit sa gamit ang mga ito at nagagamit ng mali sapagkat ang salitang bitiwan at bitawan ay magkaiba ang kahulugan.

Ano ang kaibahan ng salitang bitiw at bitaw?
Ang salitang bitiw ay isang pandiwa (verb) samantalang  ang bitaw ay isang pangngalan (noun).

Ang BITIW ay tumutukoy sa pagkakawala o' pag-aalis sa pagkakahawak.

Halimbawa: 
BITIWan mo ang mga braso ko kung hindi ay sisigaw ako.
BITIWan mo muna ang hawak mong aklat.
BITIWan mo na ang pag-asang babalikan ka pa ng iyong kasintahan.
Nabitiwan ni Juan ang mga pinamili niyang gulay.

Ang BITAW ay ginagamit sa pagsasabong ng manok. Ang bitaw (paglalaban ng tatalin) ay idinaraos upang bigyan ng pagsasanay ang mga manok na sasabungin. Samakatuwid, ang bitawan ay nauukol sa pook na pinagdarausan ng paglalaban ng mga manok na walang tari.

 Ang bitawan ay maaaring sa isang bakuran o' sa kalsada.

Halimbawa: 
Sa bitawan malimit mapag-usapan ang mga nakakatawang biro.
Ayokong pumunta sa bitawan dahil maingay doon.

Alamat ng Kasoy

E-play ang video sa baba:

Noong unang panahon ay nasa loob ng kasoy ang abuhing buto nito. Lungkut na lungkot ang buto sapagkat madilim na madilim sa loob ng kasoy. Lalo itong nalungkot nang malamang magdaraos ng isang handaan ang Adang kagubatan. Sa gabi ng handaan ay ipinatawag ng Ada ang lahat ng hayop at halaman.

Ang buong kagubatan ay nagliliwanag sa tama ng mga ilaw ng parol ng mga Alitaptap. Ang huni ng mga Kuliglig at kokak ng mga Palaka ay sumasaliw sa awit ng mga Maya. Masayang kasayaw ng mga Kuneho ang mga Usa, ng mga Elepante ang mga Tamaraw, ng Zibra ang Tsonggo. Kapareha naman ni Kangkong ang Sitaw, ni Mangga ang Dalanghita, ni Saging ang Papaya.

Lahat ay nagsasayaw. Lahat ay kumakanta. Masayang-masaya ang kagubatan. Bukod tanging ang buto ng kasoy ang lungkut na lungkot.

“Mabuti pa sila, nakikita ang masayang paligid. Heto ako, nakakarinig ng awit at tawanan pero hindi naman nakikita ang katuwaan.”

Naulinigan ng makapangyarihang Ada himutok ng Buto.

“Gusto kong maging maligaya ka. May kahilingan ka ba?”

“Ayoko pong nakakulong sa madilim na lugar na kinalalagyan ko. Naiinggit ako sa ibang hayop at halaman na tuwang-tuwa kapag may handaan sa kagubatan. Nakakasama sila sa pagsasaya. Hindi lang nila naririnig kundi nakikita pa ang katuwaan ng lahat. Maawa kayo, mahal na Ada. Gawan ninyo ng paraang makalabas po sana ako sa pagkakakulong ko sa loob ng prutas na ito.”

Naantig ang maawaing damdamin ng mahal na Ada. Iwinasiwas nito ang nagniningning na pananglaw. Sa isang iglap ay nakalabas sa madilim na kulungan ang Buto.”

Masayang-masayang napanood ng Buto ng Kasoy ang sayawan, kantahan, at pagkakatuwaan ng mga hayop at halaman.

Ang malakas na pagkokak ng mga Palaka at paghuni ng mga Kuliglig ay sumaliw sa awit ng mga Maya. Sa tuwa ng Elepanteay kumembut-kembot ito sa pag-indak. Napapasabay din sa pagimbay ang mahagway na Kawayan kasama ang Pagong na nagbababa at nagtataas ng bahay-bahayan.

Hatinggabi na nang iwasiwas na muli ng butihing Ada ang kaniyang makinang na pananglaw. Hudyat iyon ng pamamahinga. Pinatay na ng mga Alitaptap ang parol nila.

Nalungkot ang Buto nang dumilim na ang paligid. Nahahalinhan ng takot at lungkot nang kumulog at kumidlat. Napansin ng Buto na nagsipagtago ang mga hayop sa mga kuweba. Mahigpit namang ikinabit ng mga halaman ang mga ugat sa ilalim ng lupa.

Tulad ng dapat asahan, bumuhos na ang malakas na ulan. Takot at kinakaliglig sa lamig ang Buto.

“Ga…Ganito pala sa labas. Ma…Mamamatay ka sa sobrang ginaw. Mabibingi ka sa ingay ng kulog. Malamang na tamaan ka pa ng kidlat. A…Ayoko na sa labas.”

Hindi pinakinggan ng Ada ang abuhing Buto ng Kasoy. Bilang panghabambuhay na parusa ay pinamalagi ng Adang manatili sa labas ng Kasoy ang abuhing Buto nito.

Iyan ang Alamat ng Kasoy at ng di nito makuntentong Buto.